EH….GEDOE

 

Net wil ik een hap nemen als mijn telefoon begint te krijsen. Door de schrikreactie valt het stukje pannenkoek van mijn vork. Met wat resten suiker erop dwarrelt het naar beneden waarna het met een klein plonsje in mijn glas bier belandt.
Geeft niet. Het is zo’n magnetronpannenkoek uit de supermarkt. Zo’n kant en klaargeval waar je na het consumeren ervan een fel licht gaat uitstralen door de grote hoeveelheden emulgatoren , goedgekeurde hulpstoffen en gemodificeerde conserveermiddelen die ze erin proppen. Dat is ook de enige reden dat ik ze eet. Als ik bij nacht en ontij door de donkere straten zwalk ben ik tenminste goed zichtbaar.

‘Met mij’,fluister ik in de hoorn
‘Eh…spreek ik met de heer Painter? ‘
‘Zoiets ja’
‘Eh…u spreekt met Dubbeldrop van de Postbank. Eh..mag ik u wat vragen stellen? ‘
‘Hoeveel keer ga jij je zinnen nog met eh..beginnen’
‘Eh…o haha..sorry, ik wilde u vragen wat u van de service in het algemeen van onze bank denkt’
‘In denk niets in het algemeen. Ik weet alleen dat op dit moment mijn pannenkoek in mijn bier drijft. Kun je daar iets mee?’
‘Eh… o ha.. sorry..zeg ik het weer.  U heeft onlangs een rekening bij ons geopend.  Wat vindt u van de dagafschriften?  En zou u willen overgaan op telebankieren? ‘
‘Zeker!  Als jij me beloofd dat je je binnen een uur aan je eigen telefoondraad ophangt. Het liefst aan de dakgoot van je hoofdkantoor. Is dat wat?’
‘Eh… potver…nou doe ik het weer.  Bent u van plan om gebruik te gaan maken van onze uitgekiende roodstaanplus faciliteit?’
‘Tuurlijk, als jij belooft in je blote reet naar de Noordpool af te reizen om daar je roodstaanplus faciliteiten aan rondzwervende ijsberen te slijten.’
Ik verbreek verbinding. Mij een beetje om zes uur bellen. Dat zullen we even met gelijke munt terugbetalen. Met rente, kosten, provisie, dertiende maand en bijkomende bonus!

De volgende dag bel ik de Postbank.
‘Dag, met mij.  Mag ik het privé telefoonnummer van de heer Dubbeldrop?’
‘Wij geven geen privé nummers van medewerkers meneer eh…hoe zei u dat u heette?’
‘Plopdrop is mijn naam. Ik ben een achterneef van Dubbeldrop. Van moederskant. Niet onbelangrijk want mijn moeder moest oom zeggen tegen het hek van Artis.
Ik bel in mijn hoedanigheid van executoir testamentair . Dat is mijn functie. Heb ik overigens opgelopen door te lang in mijn zwembroek op de Noordpool te joggen,  maar dat terzijde.
Mijn achterneef Dubbeldrop heeft een miljoenenprijs in een testamentloterij gewonnen maar ik ben zijn telefoonnummer kwijt.  Dubbeldrop moet zich binnen 24 uur melden anders gaat de prijs naar een dakloze hangoudere met een terminale vuilniseczeem in zijn linker middenoorbeentje. En zeg nou zelf het zou toch zonde zijn als..’
‘O??”
‘Een O??? Wat een vreemd nummer. Komt er ook nog iets achteraan? ‘
‘Eh….’
‘Jullie hebben wat met dat eh gedoe hè?  Hebben jullie daar speciale cursussen voor bij de bank?  Of is het vakjargon?’
‘Eh…haha…miljoenenprijs? Jemig hee.  Oké hier is het nummer’
‘Dank u mevrouw.’

Tuut…….tuut……tuuut…..tuut…..tuuut…..tuuut..

‘Eh.. met Dubbeldrop.’
‘Hoi Dubbeldrop. Met Painter hier. Ik wilde eens rustig van gedachtenwisselen over de voor en nadelen van dagafschriften in het algemeen en van telebankieren op de zondagmiddag in het bijzonder’
Stilte.
‘Hallo Dubbeldrop??  Ben je er nog??  Of moet je even bijkomen .Geeft niet hoor,  ik neem ondertussen een hapje van mijn pannenkoek.’
‘HET IS GODVERDEGODVERDEGODVER MIDDEN IN DE NACHT, BENT U WEL GOED SNIK?????
‘Eh……?’