JIPPIE

Op weg naar de drogist kom ik langs een zaak waar ze tatoeages zetten. Op de winkelruit een bordje: “klaar terwijl u wacht”

Ik frons. En lees het nog een keer. Klaar terwijl u wacht. Hoe dachten ze het anders te doen.

Bij de drogist word ik begroet door een hongerlijdend jong ding in tourniquetstrak zwart, die mij opgetogen vertelt dat ze vochtinbrengende crème in de aanbieding hebben. Ik kan net een luid JIPPIE inhouden.
Naast haar , de eigernaar van de drogist: van der Rapengaar. Zoals altijd gekleed in zwart pak, zwart hemd, zwarte stropdas, zwarte schoenen.
Zou zo kunnen herintreden als begrafenisondernemer. Van der Rapengaar staat bij ons bekend vanwege een rel op een afwerkplek voor homo’s. Hij ging daar een schandknaap te lijf die hem toefluisterde dat hij een beurt, zonder glijinbrengende crème, in de aan bieding had. Of van der Rapengaar ook een luid JIPPIE kon inhouden is niet bekend. Wat wel bekend is, is dat hij van zijn fiets sprong en hem te lijf ging.
Sindsdien wordt zijn zaak fluisterend, de knapenheul genoemd maar dat terzijde

Intussen heb ik een “Dodie Mam Fopspeen Ulti Supersoft” ad 5,45 voor mijn kleindochter weten te scoren en loop naar de toonbank om het zaakje af te rekenen. Voor mij één klant. Een vrouw die met het hongerlijdende jonge ding staat te reutelen over het weer. Van der Rapengaar is nergens meer te bekennen. De vrouw kijkt argwanend naar mijn Dodie Mam Fopspeen en lult zich intussen de tiefus over het weer. En dat Piet Paulusma het altijd mis heeft.

Dat is waar. Gister nog: Piet in zijn kuitbroek op een camping voor gemengde éénkamerflatbewoners op leeftijd: Nou mensen, dan kom ik nu als vanzelf op het weer. Mwow, morgen veel regen. Maar een voordeel is dat het ook erg zwoel is’
Soms vraag ik mij af wanneer er iemand op het idee komt,  Paulusma met zijn voeten aan een afgekeurde weersateliet af te laten zinken ergens bij de Azoren.

De vrouw voor mij vertelt dat zij soms zelfmoordneigingen krijgt van het weer. ‘Dat heeft mijn schoonmoeder ook,’ kom ik ertussen. ‘Gister nog, wilde ze nog uit het raam springen. Uiteraard probeerde ik haar waar ik kon te helpen.’
‘Zo, wat goed van u zeg’, knikt de mevrouw voor mij goedkeurend.
‘Ja, goed hè ?’  zeg ik glimlachend.  Ik probeerde echt van alles maar het raam klemde,  ik kreeg het met geen mogelijkheid open’

De mervouw voor mij wordt eerst geel, dan groen en dan rood.
Het jonge ding rekent trillend mijn Dodie Man Fopspeen af. Ik krijg een zegeltje.

Deze keer kan ik het luid opkomende JIPPIE niet inhouden.