FRANSE TENT

Wij hebben een heftige week achter de rug,  mijn compagnon de vrijeradicaal Ab en ik.  Ab’s buurman viel uit zijn raam op vier hoog toen hij bezig was de ramen te zemen. Het werkt in zo’n geval niet mee dat je bijna 96 bent, maar heftig is het wel.

Op de terugweg na de begrafenis stelt Ab voor om de vieze smaak weg te spoelen in een restaurant van naam. ‘Even een pierenverschrikker nemen om op adem te komen,’  stelt hij voor.
Pierenverschrikker!
De plaats waar wij net vandaan komen in aanmerking genomen,  valt er nog veel winst te behalen met betrekking tot de woordkeuze.

Ik parkeer de auto voor een Franse tent die ‘Chez Maurice’  heet.  Ab trekt een wenkbrauw op: ‘Wou je hier eten?  Die Fransen flikkeren overal saus overheen,  man.  Om te verhullen dat er vrijwel niks te vreten op je bord ligt.’
‘Precies, Ab.  Maar aan de andere kant,  ze serveren hier ook van die witte krieltjes.  Echt spierwit, weet je wel?   Waar jij zo gek van bent.  Persoolijk denk ik dan;  die krieltjes liggen daar maar op je bord als de kloten van een albino duinkonijn waar alle smaak uit is gekookt maar oké,  Ab is er gek op.’

Wij lopen de Franse tent in.  Alles is geel binnen.  De wanden,  het plafond,  de vloer.  Zelfs de kop van de ober ziet er uit alsof hij in een emmer gele verf is gedoopt.
Ober vraagt ons wat wij wilen drinken en Ab bestelt twee pierenverschrikkers. Ober verstart.
Niet ten onrechte overigens.  Uiteindelijk weet hij eruit te persen: ‘Willen de monsieurs ook nog wat eten?’
‘Zeker,’  zegt Ab.  ‘Doe mij maar een mega  Big Mac.  En iets van de kiloknaller.’
Om een mega Big Mac vragen in een Franse tent.  Dat durft alleen Ab.
De ober verstart nog meer en staat nu te kijken alsof Jamie Oliver voor zijn neus een pastinaak staat te verkloten boven een emmer zeepsop.
Geschokt loopt hij naar de keuken.

Intussen kijk ik naar de tv die boven de bar hangt.  En ik zie voor de 10.000ste keer beelden van een junkzangeres die is overleden terwijl ik gek genoeg nog maar één beeld heb gezien van 10.000 , aan honger overleden,  kinderen in Afrika.
Vreemde prioriteiten houden wij er hier op na in het beschaafde Westen.
Daarna beelden van een gestoorde Noor die dood en verderf heeft gezaaid op een eiland in Noorwegen.
Ab kijkt er ook naar.  ’Zitten wij her nog wel veilig?’  vraagt hij.
‘Hoezo,  Ab?’
‘Nou,  voor je het weet komt er een randdebiel met een machinegeweer binnenstormen die uit naam van Lodewijk de veertiende . Onder verwijzing naar Napoleon, en geïnspireerd door Nostradamus de derde,  de boel hier aan gort komt schieten. ‘
‘Tja, Ab.  Gekken hou je altijd maar dan hebben we in ieder geval nog een bord kloten van een albino duinkonijn gegeten.’
Ab schudt zijn hoofd.
De ober komt eraan met twee borden.
Gele borden…